Hınısta...

Gönül sıcaklığından, Soğuk memleketin, içinizi ısıtan sıcak insanlarından bahsedeceğim size...
Büyük işlerin döndüğü büyük bir şehirden, kendi çapında büyük işler peşinde olan küçük bir şehre göçtüm bundan 2 yıl önce...
Dostluklar kurdum, kardeşler oluşturdum kendimce...
Zorlanmadım ikisinde de... Çünkü dost bulmak en az kardeş bulmak kadar kolaydı bu küçük gösteren ama aslen büyük olan şehirde...
Nabza göre şerbet tabiri nedir burada öğrendim...
Dostun en adisiyle burada tanıştım,
Hakiki dostu nasıl burada tanıdıysam aynen öyle...
Sakince yüyürken kar üstünde, ayaklarının altında çıkan sese burada hayran oldum,
Zira ilk defa hayatımda burada kar görüyordum...
Hayatımdaki birçok ilki burada yaşadım...
Hiç yaşanmamış gibi bir daha olsa, gene yaşarım...
Birçok kardeşim vardı burada aileden olan... Ailem kokan...
Bazen abi oluyordunuz bana, bana laf dinlemez hayta kardeş...
nefret edemedim kimseden nedense...
Ve hiç bir zaman,
Aileden uzakta olduğumu hissetmedim,
Çünkü; Murat hoca oluyordum geçmişime baktıkça, zorluklara göğüs germem gerektiğini bilerek...
Erol abi oluyordum, üzerinde birçok insanın sorumluluğunu taşımak zorunda olduğumu hissederek...
Öğretmenlerden biri olabiliyordum bazen aptallaşıp bazen zekice düşünebilerek...
Mehmet abi olabiliyordum, insanlara yaşı ne olursa olsun aynı saygıyı göstererek...
Yılmaz, Muhammet veya Fırat oluyordum, hayattan sadece eğlence çıkarabilmek adına, İbrahim olabiliyordum arada türkü dinleyebilmek uğruna...
Ferhat oluyordum bazen, eğer yaptığım işi seviyorsam en iyisini yapabilmek adına...
Ömer Ali oluyordum vize haftaları derslere yoğunlaşmak için,
Uğur veya Recep olmuştum şartlarımdan ayrı kalmadan, zevklerime de vakit ayırabilen,
Abdurrahman oldum hayatın bazı zamanlarında, saygıdan ödün vermemek için...
Emin gibi sürekli düşüncelere dalmaktansa, Bünyamin veya Soner gibi her anımdan zevk çıkarmayı bilmiştim...

Dedim ya ben kim oldum bilemedim çoğu dönemimde, ama çok iyi bildiğim birşey var ki;
Kendim olabildim bazen, güzel sohbetler için,
Kendim oldum bazen, sessizliğimi haykırabilmek için,
Kendim olabildim bazı anlarımda, anlık duygularımla...
Kendimi buldum ben Güzel memleketim Hınıs'ta...


Hayatın yükü çok ağırdır... Lise çağında bunu farkedebilirseniz, inşallah her zaman mutlu olacaksınızdır...
İçimden gelen birşeyi yazıya döktüm sadece...Eksiklikler var tabii... Herkese çok değer veriyorum ve ister inanın ister inanmayın ama, seneye gerçekten çok büyük başarılar bekliyorum birçoğunuzdan...
Türkiyenin her tarafında değerli bir fidan olup güzel tomurcuklar yetiştireceksiniz... ve her zaman En değerli kardeşlerim olarak bir ömür boyu kalbimde olacaksınız...
Bu mesajıma duygu yüklemeye çalışmadım, yorum yapılması kaygısı gütmüyorum...
Sadece ne kadar değerli olduğunuzu bilmenizi istedim...
Sevgilerimle değerli kardeşlerim...