Dipsiz Kuyularda...

Dipsiz kuyu nasıl birşeymiş, yaşarken öğrendim...
Hayatım bu benim... Bir kuyu... Ben ise içinde sessizce ilerleyen bir böcek kadar küçüğüm...
Bir noktanın küçüklüğünü, beyaz sayfanın büyüklüğünde gördüm...
Nokta oldum senin sayfalarını doldurmak için...
Paradox lar çıktı karşıma, sonsuz nokta farklı uzunlukları oluşturabiliryormuş...
Sonsuz olsam neye yarar, Sen böyle sadece bir nokta olarak kabul edecek misin beni?
Büyüyecek misin her arttırdığımda noktalarımı...
Kendimi kurgulanmış bir düzen içinde hissetmek istemiyorum, açıkçası gelemiyorum buna artık...
Bazı tabirlerim "anlam yüksüz" ,bazı duygularımın içi ise boş olabilir... Sözlerim sürekli bir şeyler anlatmayabilir ama, ben sana yeterim, sen de bana...

Veda gecesi...

O da mazi oldu hayatımda...
Her geçmişe baktığımda unuttuğum şey gibi...
Ne kadar rahat gülebiliyorum...
Ağlamayı geçtim, ağız tadıyla üzülemiyorum bile...
Konuşmak istemiyorum...
Kelimeler takılıyor genzimde...
Boğuk ve değişik bir ses zaten bu sefer ki...
Bana ait değil... Benden alabildiği herşeyi almış gibi...
Çok basit yaşamak, çok basit...
Nasıl yaşayıp, nasıl bitirdiğin çok önemli...
Anlamsızlaştırıyorum her cümlemi ve kelimeleri manasından saptırıyorum biliyorum ama , içimde sızı var...
Dile getiremiyorum ama içten içe ağlıyorum...

Beklersin bir kişiyi, birkaç kişiyi, herkesi...
Ama yoktur işte ...
Neden beklediğini bilmeden saatlerce beklersin...
Sıcak bir duygu istersin... Samimi birşey...
Ama geride kaldı hepsi...
Doğruyu görmek ,geçte olsa anlamak çok öenmli...

Hayatımda duyabileceğim en güzel haberlerden bir tanesini...
Ve bir demet kötü haber aldım bugün...

İyi olan uzun vadeli değil benim için...
Sadece 4 ay , belki daha az...
Ya biçareliğimi simgeleyen hıçkırıklara neden olan, kötülük demeti...
Hep takip edecek beni ...bir Ömür...

Çoğunu üzdüm bugün, sevdiklerimin...
Üzmek istemiyorum artık...